در اخبار کانادا امروز درباره بررسی شروع زمان اهمال کاری در کودکان گزارشی تهیه کرده ایم.بر اساس مطالعه جدیدی که در شماره ماه مارس مجله علمی Developmental Psychology منتشر شده است، تمایل به به تعویق انداختن کارها از اوایل کودکی شروع می شود و با افزایش سن تشدید می شود.
نویسندگان این مطالعه بیش از یک ویژگی شخصیتی نامناسب، نوشتند که اهمال کاری مداوم با پیامدهای بلندمدت منفی مرتبط است.افرادی که کارها را به تعویق می اندازند، سازماندهی کمتری دارند و با تکانه ها و تنظیم هیجانی و همچنین مدیریت زمان و کار مبارزه می کنند.برای درک چگونگی ایجاد تمایل به تعویق انداختن کار، محققان دپارتمان روانشناسی دانشگاه براک، پاسخهای 105 والدینی را که نسخه اصلاحشدهای از مقیاس عمومی اهمالکاری (GPS) را تکمیل کردند، تجزیه و تحلیل کردند.GPS یکی از متداولترین معیارهای مورد استفاده برای اهمالکاری است و نشانههای اهمالکاری را در حوزههای مختلف زندگی روزمره، از جمله تحصیل، زندگی زناشویی و تصمیمگیری بررسی میکند.
فقط والدین کودکان بین سه تا شش سال در این مطالعه وارد شدند. به این ترتیب، محققان می توانند نتایج والدین کودکان پیش دبستانی را با نتایج والدین کودکان در مهدکودک یا کلاس اول مقایسه کنند.محققان همچنین نمونههای صحبت از تمایلات به تعویق انداختن کودکان را از والدینشان جمعآوری کردند، از جمله جملاتی مانند: “او هر کاری را که نمیخواهد انجام دهد به تعویق میاندازد.
هدف مطالعه رشد رفتار اهمالکاری روزمره در کودکان پیش دبستانی و کشف رابطه آن با عملکرد اجرایی – که شامل تواناییهای شناختی مسئول کنترل آگاهانه فکر و عمل است – و تفکر آینده بود.نتایج نشان داد که تمایل به به تعویق انداختن کار در اوایل سالهای پیشدبستانی ظاهر شد، اما در کودکان بزرگتر و در سن مدرسه شایعتر بود.
نویسندگان حدس زدند که کودکان بزرگتر تمایل به اهمال کاری قوی تری از خود نشان می دهند زیرا نسبت به کودکان کوچکتر مسئولیت های بیشتری دارند و بنابراین فرصت های بیشتری برای به تعویق انداختن کارها دارند.آنها همچنین دریافتند که تمایل به به تعویق انداختن کار به عملکرد ضعیفتر اجرایی و مهارتهای تفکر آینده مربوط میشود، پیشبینیکنندههای اهمالکاری بین کودکان کوچکتر و بزرگتر متفاوت است، و کودکانی که در حوزههای مختلف زندگی – مانند مدرسه، خانه و تصمیمگیری – به تعویق میافتند، بسته به شرایط آنها متفاوت است.