در ایران باستان مراسم های متعددی مثل عید نوروز و شب یلدا وجود داشته است. یکی از این جشن‌ها هم چهارشنبه‌سوری نام دارد. مراسم چهارشنبه‌سوری در غروب شب قبل از آخرین چهارشنبه سال برگزار می‌شود
تاریخچه‌ی چهارشنبه‌سوری به سال‌های بسیار دور برمی‌گردد و این جشن باستانی تاریخچه ی بسیار بلندی دارد.
این جشن خود ترکیبی از چندین جشن کوچک و بزرگ است. سنت اصلی در آداب و رسوم چهارشنبه‌سوری برپایی آتش و خواندن شعر «زردی من از تو، سرخی تو از من» هنگام پریدن از روی آتش بوده است.
این شعر مناجات و ذکری بوده است که ایرانیان از قدیم برای آتش می‌خواندند و از آن می‌خواستند تا بیماری‌ها و کسالت‌ها و بدیهای سالی که گذشته را از آن‌ها بگیرد تا سال جدید را با شادکامی و سرزندگی شروع کنند و انرژی جدیدی از آتش بگیرند .چهارشنبه‌سوری اولین جشن برای استقبال از فصل بهار شمرده می‌شود.
در شاهنامه هم اشاره‌هایی به این جشن شده است که از قدمت آن خبر می‌دهد. از داستان رزم بهرام چوبینه با «پرموده» پسر ساوه‌شاه اطلاعاتی می‌شود به دست آورد.
قدیمی‌ترین اشاره به چهارشنبه‌سوری را می‌توان در کتاب «تاریخ بخارا» نوشته‌ی ابوبکر محمد بن جعفر نرشخی (۲۸۶ تا ۳۵۸ هجری قمری) پیدا کرد.
هموطنان خارج از کشور به خصوص در کانادا چندین سال هست ، که جشن های نوروزی به ویژه چهارشنبه سوری را به صورت گروهی جشن میگیرند .
